به‌طورکلی، بخش‌هایی که نیاز به نظارت بر عمق بیهوشی بیماران دارند شامل اتاق عمل، بخش بیهوشی، بخش مراقبت‌های ویژه و سایر بخش‌ها می‌شوند.

ما می‌دانیم که عمق بیهوشی بیش از حد، داروهای بیهوشی را هدر می‌دهد، باعث می‌شود بیماران به آرامی از خواب بیدار شوند و حتی خطر بیهوشی را افزایش می‌دهد و به سلامت بیماران آسیب می‌رساند... در حالی که عمق ناکافی بیهوشی باعث می‌شود بیماران در طول عمل، روند عمل را درک و تجربه کنند، باعث ایجاد سایه روانی خاصی برای بیماران شود و حتی منجر به شکایات بیمار و اختلافات پزشک و بیمار شود.

بنابراین، ما باید عمق بیهوشی را از طریق دستگاه بیهوشی، کابل بیمار و حسگر EEG غیرتهاجمی یکبار مصرف کنترل کنیم تا مطمئن شویم که عمق بیهوشی در حالت کافی یا بهینه قرار دارد. بنابراین، اهمیت بالینی نظارت بر عمق بیهوشی را نمی‌توان نادیده گرفت!

۱. برای پایدارتر کردن بیهوشی و کاهش دوز داروهای بیهوشی، از داروهای بیهوشی با دقت بیشتری استفاده کنید.
۲. اطمینان حاصل کنید که بیمار در حین عمل چیزی نمی‌داند و پس از عمل هیچ خاطره‌ای ندارد.
۳. بهبود کیفیت بهبودی پس از عمل و کوتاه کردن زمان اقامت در اتاق احیا؛
۴. باعث شود هوشیاری بعد از عمل به طور کامل‌تری بهبود یابد؛
5. کاهش میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل؛
۶. دوز داروهای آرام‌بخش در بخش مراقبت‌های ویژه را تنظیم کنید تا سطح آرام‌بخشی پایدارتری حفظ شود.
۷. برای بیهوشی جراحی سرپایی استفاده می‌شود که می‌تواند زمان مشاهده بعد از عمل را کوتاه کند.

حسگر EEG غیرتهاجمی یکبار مصرف MedLinket، که به عنوان حسگر EEG عمق بیهوشی نیز شناخته می‌شود. این حسگر عمدتاً از ورق الکترود، سیم و رابط تشکیل شده است. این حسگر در ترکیب با تجهیزات مانیتورینگ EEG برای اندازه‌گیری غیرتهاجمی سیگنال‌های EEG بیماران، نظارت بر مقدار عمق بیهوشی در زمان واقعی، انعکاس جامع تغییرات عمق بیهوشی در حین عمل، تأیید طرح درمان بیهوشی بالینی، جلوگیری از وقوع حوادث پزشکی بیهوشی و ارائه راهنمایی دقیق برای بیداری حین عمل استفاده می‌شود.